зэгуэчын

а) (зэгуеч) перех. гл. разломить, расколоть что-л.

/ Зэгуэтхъын, зэгуэудын.

ГъущI Iунэм пхъэбгъур зэгуичащ.

б) (зэгуоч) неперех. гл. 1. лопнуть, треснуть

/ Чэуэ зэгуэкIын, зэгуэудын.

Стаканыр зэгуэчын.

2. потрескаться

/ Зэгуэтхъын, зэгуэудын (щIыгу, щIыфэ с. ху. ). Iэр зэгуэчащ.

* Уэгъум ихьыжащ къэкIыгъэ псори, дэнэкIэ уплъэми щIыр зэгуэчащ. КI. А. Щхьэжагъуэу щыт кIарцхэр хыщIэжу зэгуочхэр. Щ. Хь.

3. см. зэгуэудын б) 4.

* {Фызым:} мы си гъунэгъужьыр. . зэгуэудынщ, алыхь, тIомпI жиIэу, зэгуэчынмэ, а гъуэлъыпIитIыр си пэшым щIэту илъагъумэ. Ш. А. Зырамыку иджыпсту зэхиха хъыбарым иригуфIэн хуея щхьэкIэ, хъийм икIауэ зэгуэчырт. Т. Хь.

Зэгуэчу дыхьэшхын лопаться со смеху.

Зэгуэчу пшэрын лопаться от жира, разжиреть.